Enn ein boltahelgin framundan og ég held áfram minni eigingjörnu, sjálfmiðuðu umfjöllun um mín lið jafnvel þó að áhugasamir lesendur séu kannski af skornum skammti og íslenskumælandi stuðningsmenn sömu liða fylli vart litla rútu.
Hvað sem því líður þá er það nú svo, að ef eitthvað, þá er áhuginn meiri núna en kannski oft áður og var þó varla á það bætandi. Má vera að þetta sé bara tímabundið ástand og það sljákki í manni þegar líður á tímabilið. En, ef marka má síðasta tímabil þá þykir mér líklegt að ég þurfi bara að lifa með þessu. Það sem sennilega viðheldur áhuganum í þessum hæðum er sú nálægð við þennan heim sem ég bý nú við. Að fara reglulega á völlinn þar sem þúsundir eru mættar og upplifa stemninguna, læra og syngja söngvana, spjalla við og kynnast skemmtilegum stuðningsmönnum, allt vigtar þetta til að ýta undir þá fótboltaást sem ég hef alið með mér.
Við erum kannski að tala bara um að þetta sé að gerast í tengslum við tiltölulega lítið knattspyrnufélag hér í heimabænum sem á seinustu árum hefur verið að reyna að standa í lappirnar eftir áratuga meðalmennsku. Jú, einmitt, og það er málið. Það þarf ekkert meira til.
Ég hef á þessum stutta tíma vaknað til meiri vitundar um það hvað stuðningsmenn eru mikilvægir og margvíslegir. Úr fjarlægðinni heima á Fróni er það algengt að áhugamennirnir flykkist að stóru og ríku liðunum og „glory hunters“ fara þar í lange baner. Einn og einn tekur svo „fáránlega“ ákvörðun um að sigla á móti straumnum og velur sér, af einhverjum „fáránlegum“ ástæðum eitthvað „fáránlega“ annað. Síðan býr viðkomandi við það að taka við háðsglósum og hroka þeirra sem farið hafa auðveldu leiðina. Endalaust ertu beðinn um einhverja réttlætingu á þeirri ákvörðun sem þú tókst. Engin spyr; Afhverju Man.Utd eða afhverju Liverpool?
Virðingin fyrir því að hafa ekki sama hjarðeðlið og „allir“ hinir er lítil eða engin og á sama tíma og þú ert í tilfinningalegum rússíbana á leiðinni niður, já eða upp, þá glotta menn yfir sérlundaða sérviskupúkanum.
Það er gaman að ræða þessa hluti við heimamenn. Hér snýst þetta ekkert um það að þurfa að réttlæta eitt né neitt. Á sama tíma og menn „hata“ þetta eða hitt liðið og stuðningsmenn þess þá er hún svo rótgróin viðurkenning á nauðsynlegri tilvist þeirra og menn sjá það í hendi sér hversu innantómt og tilgangslaust þetta væri án þeirra.
Hér í Bretlandi eru milljónir stuðningsmanna sem eyða miklum peningum í að styðja sitt lið. Þeirra lið er kannski „bara“ í neðstu deild. Það er líka mögulega svo að líkurnar á því að liðið fari eittthvað hærra eru hverfandi. Fyrir þessum stuðningsmönnum verður þessi deild þeirra úrvalsdeild og þeirra draumur nær ekkert lengra en að fara upp. Þetta eru ekkert ómerkilegri stuðningsmenn en aðrir og þeirra heimur er í megin dráttum sá sami, nema í smækkaðri mynd. Hins vegar er ekkert hægt að „smækka“ þá upplifun sem þessir stuðningsmenn eiga af sínum sigrum og það er svo merkilegt að þeir virðast hafa alveg jafn gaman að þessu og aðrir stuðningsmenn. Höfum þetta hugfast og sýnum öðrum stuðningsmönnum ávallt tilhlýðilega virðingu á milli þess sem við „hötum“ þá á leikdegi.
Ég ætlaði mér ekkert út í þetta raus og tímabært að fjalla stuttlega um leiki minna liða þessa helgina.
Mínir heimamenn í Aberdeen eiga útileik í dag gegn Partick Thistle. Það er orðin ár og öld síðan þeir hafa byrjað deildarkeppni með fjórum sigrum í röð, hvað þá að þeir verði 5 eins og gæti orðið raunin í dag. Ég fer ekki með Rauða hernum í þessa ferð en sit heima og fylgist með á Red TV.
Ég ætla að spá öruggum 2ja marka sigri og ég sé það í hendi mér að nýr sóknarmaður okkar Josh Parker sem kominn er frá FK Crvena Zvezda (Red Star Belgrade), opni markareikning sinn.
Að þessum sigri loknum sest ég yfir leik Sociedad og Gijon í beinni á Sky. Líkurnar á því að þetta verði skemmtilegt eru álíka miklar eins og þær að ég fari að kjósa Framsóknarflokkinn. Gijon náði markalaus jafntefli heima gegn Real Madrid í fyrstu umferð á sama tíma og mínir gerðu markalaust jafntefli úti gegn Deportivo.
„Ég hefði betur drukkið ofan í þunglyndislyfin“ sagði einn stuðningsmaður um árið þegar hann hafði setið yfir leiðinlegum fótboltaleik. Í versta falli get ég hellt upp á mig ef ég tel andlegri heilsu minni ógnað en ég er reyndar ekki lengur á þunglyndislyfjunum. Hins vegar hef ég stórar áhyggjur af því að Moyes geti valdið öldu þunglyndistilfella í Baskalandi ef ekki lifnar þar yfir boltanum, og meina ég þá fyrst og fremst skemmtanagildinu.
Þetta verður markalaust þar til á 85. mínútu að Illarmendi fagnar heimkomunni með skoti af löngu færi sem dauðliggur inni.
Morgundagurinn býður svo upp á aðra veislu í beinni. Mínir gulu og grænu fara til Southampton og spila þar leik sem Koemann segir að hans menn verði að vinna.
Ég hef engar áhyggjur af mínum mönnum og tel að þeir eigi góðan möguleika á að ná í stig úr þessum leik. Ég yrði sæmilega sáttur við 1 og tel það líklegustu niðurstöðuna.
Annars er staðan óvenjulega magnþrungin fyrir þennan leik og snýst það mun meira um annað en leikinn sjálfan. Róteringar félagsins á markaði eru í kastljósinu og sú staðreynd að lítið virðist ganga hvort sem um er að ræða út eða inn veldur stuðningsmönnum áhyggjum. Þetta gæti orðið óvenju fjörugir dagar sem eftir eru af glugganum, öfugt við það sem við eigum að venjast.
Að lokum má ég svo til með að nefna að ég á mitt lið í utandeildinni ensku. Sumum boltspjellingum er þetta kunnugt og minnast þess þegar ég ritað um það félag pistil á opinberum vettvangi (öðrum en þessum).
Svo skemmtilega vill til að Forest Green Rovers eru með fullt hús stiga eftir 5 umferðir og markatöluna 10 – 1. Kannski er komið að því að fara loksins upp í deildarkeppnina. Það var alla vega yfirlýsing hins stórmerkilega eiganda félagsins fyrir skömmu.
Dale Vince þykir undarlegur sérviskupúki og hugmyndir hans um flesta hluti framúrstefnulegar eða í það minnsta “öðruvísi”.
Enn skemmtilegra í þessu samhengi er að einn af boltspjellingum hefur hrifist af FGR og spurðist af honum í sambandi við Skandinavíska stuðningsmannafélagið.
Ég veit að þessi sami boltspjellingur ber líka leyndar tilfinningar til Norwich City og þó svo að ég viti að það sé langsótt þá er gaman að láta sig dreyma um að einhvern daginn komi hann allur út úr skápnum 🙂
Höfum gaman af því að vera til. Elskum boltann !