Spörsarinn = Óforbetranlegur leiðinda fótbolti

Miklar vangaveltur eru þessa dagana um stöðu Spörsarans á stjórastólnum á Carrow Road. Eins og kunnugt er þá hef ég verið verulega gagnrýninn á stjórann það sem af er þessa árs. Tölfræðin talar sínu máli auk þess sem fótboltinn sem boðið er upp á er álíka spennandi og harðlífi.

Því meira sem ég hugsa það þeim mun sannfærðari er ég um nauðsyn þess að skipta út.  Það má vera að við eigum eftir að taka 2 -3 míní-rönn á þessu tímabili og það má jafnvel vera að við eigum eftir að skila okkur í þokkalegt sæti um miðja deild, þegar upp er staðið í vor.
Það sem stendur í mér og vegur í mínum huga þyngst, er sú sannfæring að hversu þægilegt sætið er sem við í besta falli gætum náð, þá verður fótboltinn aldrei nema leiðinlegur. Stíll og taktík þessa stjóra er mér engan veginn að skapi og ég sé það ekki breytast.

Fyrrum leikmenn hafa íjað að því sama í viðtölum eftir að hafa yfirgefið félagið. Morison kvartaði eftir að hann fór frá félaginu og hér er síðan tilvitnun í Hestinn og hans upplifun á þeirri breytingu sem átti sér stað við seinust stjóraskipti:

I felt my career at Norwich had run its course when I left for Wigan this summer. I didn’t enjoy the last year. Don’t get me wrong, I still had some good times that year and made some good friends among the lads but I just didn’t enjoy my football.

At the end of the season it was successful and kept us up but I didn’t enjoy playing the way we were and I thought it was right for me to move on.

Under Paul Lambert we used to attack and press and be more high tempo. We scored something like 32 goals in the last 15 minutes under him at Norwich. He had the enthusiasm and attitude, ‘You score two and we’ll score three’. As a forward, I was getting chances and people were around supporting to me.

Chris Hughton was much more defensive. He wanted to do everything in shape but I was a lot more isolated and doing more defensive work than I did.

It’s a team game and who am I to dictate what I want to do? So I did my job for the team, I achieved what I wanted to at the club and Norwich stayed up – which I hope they do again – and I thought the time was right to go.

They’d signed lads to bring in and if he wanted his own men in to play his style that was fine.

Augljóst er af þessu og öðrum viðbrögðum sem maður hefur heyrt að ekki var mikil kátína á Carrow hjá þeim leikmönnum sem spiluðu mest undir stjórn Lamba. Nýr maður kom inn með því sem næst algjörlega andhverfu þess hugsunarháttar sem hafði viðgengist og mórallinn beið hnekki.  Síðan hafa jafnvel stöku athugasemdir og „Tvít“ annarra leikmanna einnig mátt túlka sem nettan pirring á leikaðferð Spörsarans.

Stjórinn segir meira og minna alla réttu hlutina og segist skilja væntingarnar og svo framvegis. Það sem hann hins vegar gerir (eða gerir ekki) er engan veginn þess eðlis að jafnvel þó einhver skilningur sé fyrir hendi þá er ekkert sem bendir til breytinga. Með örfáum undantekningum inn á milli er þetta sama andskotans, leiðinda, negatíva hnoðið leik eftir leik.

Ég ætla að vona að samanlagt tap gegn Manchester-liðunum upp á 10-0 eða svo verði nóg til að ýta Chris Hughton yfir þröskuldinn. Ég sé ekki annað í kortunum og spái 6-0 fyrir City á laugardaginn.